Vervoer in Ghana - Les in geduld

Vorige week zondag reisde ik met de bus naar Tamale - een reis van iets meer dan een uur. Ik (Joke) reis niet zo heel veel met het openbaar vervoer en het is altijd weer leuk en ook spannend hoe zo'n reis zal verlopen. De meeste bussen die vanuit Yendi vertrekken, reizen niet op een bepaalde tijd maar vertrekt pas als hij vol is. Abukari en de jongens gingen zondagmiddag met me mee naar het busstation om me uit te zwaaien.

Wachten op de bus

Bij aankomst zagen we dat er ontzettend veel mensen op de bus naar Tamale stonden te wachten. Er zouden zeker drie bussen nodig zijn om al deze mensen te kunnen vervoeren. Gelukkig kent Abukari iemand die op het busstation werkt en Abukari sprak met hem af dat we via hem een kaartje konden kopen en dus zeker zouden zijn van een plaatsje in de bus. Maar wat duurde het lang voordat de bus kwam. Mensen bleven naar het busstation komen om naar Tamale te reizen, maar na twee uur was er nog steeds geen bus in zicht. Eindelijk, na een uur of drie wachten kwam de bus aanrijden. Vol opluchting renden de mensen naar het kantoortje waar de kaartjes verkocht werden. Helaas, deze bus was niet bestemd voor Tamale maar voor een andere plaats. Er kwamen nog een tweede en derde bus aanrijden maar ook deze bussen hadden niet de bestemming Tamale.

Helaas, deze bussen hadden niet bestemming Tamale

Toen de bus voor Tamale uiteindelijk in zicht kwam, was onze vriend die mijn kaartje zou kopen nergens te bekennen. De bus naar Tamale stroomde vol en ik zat nog steeds op het bankje te wachten. Abukari en ik begonnen ons nu toch een beetje ongerust te maken. Ik moest die avond naar Tamale omdat ik de volgende ochtend al heel vroeg per vliegtuig naar Accra zou reizen en ik het me niet kon veroorloven om die vlucht te missen. Gelukkig kwam er al snel een tweede bus met bestemming Tamale aanrijden- het bleef nog even spannend want nog steeds was onze vriend nergens te bekennen maar uiteindelijk dook hij toch op met mijn kaartje en was ik van een plaatsje verzekerd. Wij zijn ontzettend gezegend met een auto die we ieder moment van de dag kunnen pakken en waarmee we zelfs de meest onbegaanbare plaatsen in Ghana kunnen bereiken. Niet iedereen heeft die mogelijkheid. Veel mensen hebben alleen maar beschikking over de benenwagen. Hier in het noorden van Ghana (waar het relatief vlak is) fietsen mensen ook veel. Maar een fiets is een kostbaar bezit en lang niet iedereen beschikt over voldoende kapitaal om een fiets te kopen. Brommers en motoren zijn ook populair. Voor de langere ritten zijn mensen veelal aangewezen op het openbaar vervoer (de bus). Maar zelfs een bus is niet altijd een optie. In sommige dorpen komt eens per week een vracht(markt)wagen die mensen en goederen naar de dichtstbijzijnde markt vervoert. Als we zulke dorpen bezoeken, stellen we onze auto altijd beschikbaar als een vorm van openbaar vervoer omdat er in de meeste gevallen mensen zijn die wachten op een vervoermiddel waarmee ze uit hun dorp naar een andere plaats kunnen reizen.

Een auto is bijna nooit vol - zelfs bovenop kun je nog zitten

Een file bij wegwerkzaamheden

Een oude autoband is altijd nog een prachtig stuk speelgoed

Dank God voor: 

• de les van geduld die we op het busstation kregen 

 Bid voor: 

• veiligheid op onze wegen
• verbetering van de wegen zodat de onbegaanbare plaatsen begaanbaar worden en we meer mensen met het evangelie kunnen bereiken