 |
| met Shirazu, Amatu, Augustina, Amina |
Amina stapte als eerste ons leven binnen, nu zo'n vijf jaar geleden. Ze volgde toen nog basisonderwijs. Een van haar leerkrachten vroeg of we haar een beetje konden helpen met haar school aangezien haar familie haar geen enkele ondersteuning kon geven. Eerst kwam ze alleen de zaterdagen. We hadden toen net Samuel en ze deed wat huishoudelijk werk. Wij hielpen haar met huiswerk en later ook met dingen die ze nodig had voor het voortgezet onderwijs. Ze heeft een moeilijk verleden achter de rug - haar moeder werd uit haar vaders huis weggestuurd toen ze een jaar of zes was. Haar vader overleed toen ze veertien was en daarna was ze overgeleverd aan de wil van haar familie om voor haar te zorgen. Soms gebeurde dat met liefde maar vaak ook werd ze niet zo goed behandeld en haar vader en moeder waren er niet om haar te beschermen. Toen ze zeventien jaar was begon ze haar zoektocht naar haar moeder met wie ze uiteindelijk weer herenigde. Tot die tijd had ze nooit de kans gekregen om onderwijs te volgen. Inmiddels is Amina Christen geworden (ze was Moslim). Twee jaar geleden heeft Amina de eerste fase van het voortgezet onderwijs afgerond. Sindsdien volgt ze een beroepsopleiding 'catering' in de stad Kumasi. Ons huis is inmiddels haar thuis geworden, alle vakanties brengt ze bij ons door.
 |
Amina had op school een heerlijke cake voor Kerst gebakken |
Shirazu maakte al deel van ons leven uit zonder dat we het eigenlijk wisten. Op een dag waren we buiten aan het werk, toen hij een praatje met ons maakte. Hij vroeg Joke, 'kun je je me nog herinneren?' Ze had werkelijk geen idee. Hij vertelde ons dat Joke hem jaren daarvoor ooit vervoerd had van een afgelegen dorp waar hij bij zijn grootvader woonde naar het dorp van zijn ouders. Hij was toen erg ziek, hij had polio. Zijn grootvader was geen Christen, zijn ouders wel. Samen met andere Christenen baden zijn ouders om genezing. Shirazu sterkte aan maar had als gevolg van de polio niet langer kracht in zijn rechterarm en -been. Omdat Jezus hem genas, besloot Shirazu Christen te worden. Inmiddels is dat al weer heel wat jaartjes geleden en op het moment dat wij hem weer ontmoetten, startte hij net met de tweede fase van het voortgezet onderwijs. Als gehandicapte in Ghana zijn je mogelijkheden erg beperkt. Veel gehandicapte mensen zitten hele dagen thuis of bedelen langs de straten, er wordt veelal op hen neergekeken. We wilden Shirazu graag helpen om hem een betere toekomst te geven. Nadat hij zijn voortgezet onderwijs afgerond had, is hij met een computeropleiding in Tamale begonnen. Samen met een aantal mensen in Nederland ondersteunen we Shirazu in zijn onderwijs en een tijdje geleden kregen we via via zelfs een laptop voor hem uit Amerika! Hij kan daardoor meer oefenen - hij heeft extra tijd nodig omdat hij alleen zijn linker hand maar kan gebruiken. Hij woont in Tahima Yili zodat anderen hem kunnen helpen met het wassen van zijn kleren en andere zaken die hij zelf niet kan doen. Shirazu dankt God dagelijks voor de omkeer die Hij in zijn leven gebracht heeft. Hij dacht werkelijk dat hij dood zou gaan. Soms zegt hij, 'Ik zou Jezus nooit de rug toe kunnen keren, Hij heeft zo ontzettend veel voor mij gedaan!' In de vakanties woont Shirazu bij een oom in Yendi - hij is dan een veel geziene gast in ons huis.
 |
| Shirazu en Joke bewonderen de nieuwe laptop |
Amatu kwam ons helpen toen Joke zwanger was van Micah. Samuel was toen nog geen twee en aangezien Joke parttime werkte hielp Amatu ons reusachtig door op Samuel te letten. Daarnaast volgde ze een aantal vakken binnen het voortgezet onderwijs omdat ze de eerste keer dat ze examen deed voor veel vakken niet slaagde. Amatu komt uit een familie waar de meerderheid Moslim is. Toen ze nog een klein meisje was, werd ze naar het dorp van haar grootmoeder gestuurd waar ze haar grootmoeder hielp bij allerlei huishoudelijke klusjes. Dit is overigens een heel normaal gebruik in Ghana. De grootmoeder was Christen en al gauw ging Amatu altijd met haar mee naar de kerk. Ze besloot zelf ook Christen te worden dit tot grote verontwaardiging van de rest van haar familie. Vooral door haar broers wordt Amatu nog regelmatig onder druk gezet. Het was pas op haar 14e jaar dat Amatu voor het eerst naar school ging. Nadat ze de eerste fase van het voortgezet onderwijs in haar dorp afgerond had, kwam ze naar Yendi om daar de tweede fase te volgen. Ze woonde bij een oom en tante en zo leerden wij haar kennen. Sinds afgelopen jaar volgt Amatu een secretaresse opleiding in Tamale en hoopt deze opleiding in juni af te ronden.
Augustina kwam bij ons inwonen nadat Amatu naar Tamale vertrok. Ze volgde in Yendi, net als Amatu een aantal vakken binnen het voortgezet onderwijs omdat ze niet zulke goede resultaten had gehaald in haar eindexamens. Inmiddels ging Samuel toen al naar school, maar Micah was nog thuis. Augustina is lid van een van de kerkjes in het Yendi gebied maar heeft een anamistische achtergrond.Toen Augustina net kwam, zorgde ze de ochtenden voor Micah en kookte eten. Inmiddels gaat Micah nu naar school maar Augustina woont nog steeds bij ons en kookt veel van onze maaltijden (we eten hier twee warme maaltijden per dag). Dat geeft Joke de gelegenheid om wat meer te werken. Het is ook fijn om iemand in huis te hebben als Abukari reist (dat gebeurt nogal veel), het is namelijk een paar keer voorgekomen dat Joke 's nachts met Micah naar het ziekenhuis moest omdat Micah een asthma aanval had. De kinderen zijn gek op haar en wij ook. Augstina volgt nu een korte computercursus en hoopt in september met een vervolgopleiding te beginnen.
 |
| Augustina met de jongens |
Dank God voor:
- De vreugde die deze jonge mensen ons gezin geven en de hulp die ze ons bieden
- De wijze waarop God hun levens aangeraakt heeft
Bid voor:
- De toekomst voor hen, dat God hun hen ons zal leiden in de stappen en plannen die ze voor de toekomst maken
- Abukari's afstudeerscriptie
- Voorbereidingen voor osn verlof
- Gezondheid en kracht - het leven lijkt op dit moment een beetje op een marathon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten