“Als u nu eens honderd schapen had en één ervan raakte verdwaald, wat zou u dan doen? Het zoeken! Net zolang tot u het vond. De andere 99 zou u gewoon laten grazen... Zo is ook in de hemel meer blijdschap over één zondaar die bij God terugkomt dan over 99 anderen die niet verdwaald waren.” (Lukas 15:1-7)
Het is een gewone zondagochtend. Normaal gesproken preekt Abukari of is hi j betrokken bij de leiding van een dienst maar deze zondag is anders. Abukari was op zoek naar Amina in de lokale huizen van het dorp Sambu terwijl Joke en de jongens de diesnt bijwoonden.
Amina is bijna veertig jaar, ze is getrouwd met Sulemana en samen hebben ze zeven kinderen. Zowel Sulemana als Amina komen uit toegewijde Moslim families. Maar in 1997 kwam Sulemana tot geloof en liet hij zijn Islamitisch geloof achter zich. Sinds die tijd hebben we voor Amina gebeden en het Evangelie met haar gedeeld maar nooit gaf ze ze zich over aan de redding die Jezus biedt. Vorige week waren er vrienden uit Amerika op bezoek die het dorp van Amina opzochten en opnieuw het Evangelie met haar deelden. Als een chauffeur die zijn verloren sleutels vindt, opende Amina haar hart voor God en nam ze Jezus als haar Heer en Redder aan.
 |
| Sulemana en Amina |
 |
| Op bezoek bij Sulemana en Amina |
Er was grote blijdschap bij de gelovigen in Sambu en uiteraard bij haar man, Sulemana die veertien jaar voor haar gebeden had. Toch hadden Sulemana en de paar gelovigen geen idee wat hen en Amina nog te wachten stond. De buren en vrienden zweerden samen en één voor één beledigden en intimideerden ze haar. Voordat de eerste zondag aanbrak waarop Amina openlijk naar de kerk zou gaan, waren de buren en vrienden er in geslaagd haar te ontmoedigen en hadden haar zover gekregen haar nieuwe geloof te herroepen. Terwijl de kerk samenkwam en iedereen hoopte Amina in hun midden welkom te heten, had een vriendin van Amina haar naar het huis van de Moslim leider (Imam) in het dorp gesmokkeld waar ze haar verstopte zodat ze die ochtend niet naar de kerk zou kunnen gaan. Nadat we tevergeefs op Amina’s komst naar de kerk wachtten, gingen Abukari en Sulemana op zoek naar Amina in het dorp. Uiteindelijk liet iemand doorschemeren dat ze in het huis van de Imam was. Toen de mensen Abukari hoorden aankomen, deden ze gauw de deur op slot van de kamer waarin Amina verstopt was maar gelukkig verraadden haar sandalen haar die nog voor de deur van de kamer lagen. Om een confrontatie met de Moslims uit de weg te gaan, besloten Abukari en Sulemana haar daar te laten.
De volgende dag, keerde Abukari terug naar Sambu om samen met de lokale dominee Amina op te zoeken. Na een intensief gesprek zei Amina het volgende, “De angst voor de mij nog onbekende toekomst en de zware druk van mijn vrienden en buren was teveel voor me. Maar om jullie vasthoudendheid wil ik toch bij Jezus blijven.” Sinds die tijd bezoekt Amina de kerk. Wat een blijdschap dat God’s genade van een tweede kans ook Amina bereikte en dat wij daar deelgenoot van mochten zijn. We willen jullie vragen voor Amina te bidden, dat God haar de kracht zal geven om sterk, vasthoudend en geduldig te zijn. Maar dat ze bovenal de blijdschap van God mag ervaren.
Misschien wonen of werken jullie ook in een gebied waar God niet erkend wordt, mensen neerkijken op je geloof, mensen goddeloosheid aanmoedigen en waar resultaten van evangelisatie niet massaal zijn maar maar mondjesmaat binnenkomen. Wees niet ontmoedigd, ons getuigenis van Christus IS licht in een donkere wereld.
Net nu we deze blog schrijven, krijgen we bericht binnen dat de 9 jaar oude dochter van de lokale dominee van Sambu heel plotseling is overleden. Bid voor deze dominee en zijn gezin, voor troost en kracht in een heel moeilijke tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten