Abukari schrijft over hoe de realiteit van Romeinen 10:15 opeens tot een vrouw doordrong tijdens een kerkdienst een paar weken geleden.
Één van de taalgroepen met welke we werken zijn de Konkomba. Jarenlang hebben de Konkomba mensen de traditionele praktijk van het ‘uithuwelijken’ gehandhaafd. Als een man wil trouwen met een vrouw van een bepaalde familie moet hij één van zijn zussen in ruil geven aan de familie waarvan hijzelf zijn bruid heeft genomen. Deze zus wordt uitgehuwelijkt aan de hele familie van de bruid in afwachting van iemand van het mannelijk geslacht die interesse heeft om die jonge vrouw te trouwen. Of de vrouw die uitgehuwelijkt is, ook interesse en liefde heeft voor de man die haar wil trouwen is in dit geval niet belangrijk. Ze moet de beslissing van de familie accepteren. Soms is het meisje dat uitgehuwelijkt is nog erg jong en hoort ze pas op latere leeftijd dat de familie haar uitgehuwelijkd heeft. De man die onderhandelt over het meisje voor één van de mannelijke leden van de familie, weet op dat moment lang niet altijd aan wie het meisje uiteindelijk uitgehuwelijkt zal worden.
Volgens de Ghaneze wet, hebben vrouwen het recht om zelf te kiezen met wie ze trouwen en is deze traditionele praktijk dus een inbreuk op de rechten van de jonge vrouwen. Helaas zijn er nog Konkomba die denken dat hun cultuur boven de wet staat. Het implementeren van deze wet heeft daarom soms tot gevolg dat spanningen tussen dorpen en families flink kunnen oplopen en de politie er bijgeroepen moet worden om de meisje te redden van een gedwongen huwelijk. Sommige ouders sturen bewust hun dochters niet naar school omdat ze bang zijn dat onderwijs een negatief effect zal hebben op het in stand houden van het ‘uithuwelijken’. Daarentegen horen we gelukkig ook steeds meer stemmen die vinden dat er een eind moet komen aan deze praktijk.
Het evangelie heeft vooral in het begin de praktijk rondom het uithuwelijken gecompliceerd. Jongens en meisjes die Christen werden, vonden dat ze niet meer tot een huwelijk gedwongen konden worden. Ze wilden niet met iemand trouwen die een andere religie aanhing en zelfs al was de man aan wie het meisje uitgehuwelijkt werd Christen, het meisje geloofde dat ze het recht en de vrijheid had om haar eigen keuzes te maken. De meisjes (en jongens) wilden bevrijd worden van bepaalde culturele praktijken die een negatief effect hebben op hun leven zouden hebben en dat is precies wat het Evangelie deed en doet. Net als onderwijs, zagen sommigen het Christendom dan ook als een bedreiging voor het in stand houden van traditionele gebruiken.
Als kerk hebben we daarom vele gesprekken gevoerd met leiders van dorpen en opinieleiders om hierover te praten en om duidelijk te maken dat meisjes niet langer tot een huwelijk gedwongen kunnen worden. De kerk heeft ook vele keren als mediator opgetreden waar de spanningen tussen families hoog opliepen en meisjes zelfs werden ontvoerd door families aan wie ze uitgehuwelijkt waren. Langzamerhand zien we dat het aantal gedwongen huwelijken afneemt en de praktijk van het uithuwelijken uitsterft, dit tot grote opluchting en blijdschap van veel meisjes en jonge vrouwen.
'Kerkelijk huwelijk'
Tijdens een kerkdienst, las een vrouw uit Romeinen 10:15 en vol enthousiasme begon ze hardop te lezen zodat iedereen het kon horen. Ze riep uit: ,,Ik dank God voor het leven van de kerk. Ik was slachtoffer van een gedwongen huwelijk maar Godzijdank, mijn kinderen hoeven zich niet langer te onderwerpen aan deze onwaardige praktijk. Ja, ‘Hoe liefelijk zijn de voeten van hen, die een goede boodschap brengen.’ Als het evangelie niet naar ons dorp gebracht zou zijn, zouden we niet bevrijd zijn van dit traditionele gebruik.”
Bid dat het Goede Nieuws alle aspecten van de cultuur zal binnendringen en de mensen zal bevrijden van de schandelijke en schadelijke praktijken ervan, ruimte makend voor een volledige hervorming van mens en maatschappij tot de glorie van God.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten